Bob's Brains

Een willekeurige wijk. Ze maakt zich op voor een nieuwe date, maakt zich zorgen over haar dat uitgerekend vandaag niet goed zit. Verderop wordt een God op blote knieën gedankt vanwege het laatste concertkaartje dat op de valreep bemachtigd werd voor een broer. Een echtpaar neemt gelukkig plaats na de mededeling dat het restaurant toch een plekje voor hen heeft. Een willekeurige avond in in een romantische stad. Een vrijdag de dertiende.

En dan. De stilte. De tijd die niet meer doortikt omdat ze verwoede pogingen onderneemt terug te gaan naar de seconde ervoor.

Ik werkte aan een essay over de liefde maar het stagneerde.

Twee weken geleden nog stond ik in een bomvolle concertzaal mee te deinen op de Dijk. Als het golft dan golft het goed. Momenteel golft heel Europa, de wereld. Het schudt en rammelt en verleidt ons te verzuipen in emoties. Maar kopje onder betekent omslaan, buitensluiten, verpletterde tolerantie en geschuwde onschuld. Betekent willekeur. Laten we in ieder geval een poging wagen het onmogelijke te doen: het sentiment terug te schroeven naar die seconde ervoor, of in ieder geval een fractie ervan. Een heel klein gaatje prikken in een gitzwart laken, elkaar aankijken en weten dat het nog kan.

Als de akkers overstromen

En de gaten gaan niet dicht

Wil geen mens eraan geloven

Morgen wordt het toch weer licht